Bijzondere momenten op een gewone zaterdag in de bakkerij

Zaterdag was weer een dag voor de boeken. Een dag waar ik met veel plezier aan zal terug denken.

.

Ik sta niet meer zo vaak in de winkel als in de startfase van de Gebaksjuwelier (tjonge, alweer 7 jaar geleden!), maar als ik dan de kassa mag bedienen geniet ik van de bijzondere momenten.

.

Ken je klanten

Zo kwam een dame haar bestelde taart ophalen. Ik had zo’n donkerbruin vermoeden dat de taart voor haar jarige dochter bedoeld was. De dochter die net als ik op 1 februari geboren was. Ik feliciteerde de moeder alvast met de verjaardag van haar dochter. ‘Hoe weet je dat?’, verbaasd keek ze mij aan. Toen ik aan net begin van mijn glutenvrije bakkerscarrière mijn verjaardag in de bakkerij vierde, kwam de dame van de jarige dochter ook gebak halen. Tja, dat zijn precies de weetjes van die voor altijd en eeuwig in mijn geheugen opgeslagen zijn. Enigszins onder de indruk en een beetje ontroerd, waardoor ik het opeens heel warm kreeg, verliet de dame met de taart de bakkerij.

.

.

Kom binnen!

Niet veel later liep een ‘local’ voorbij. Elke dag zie ik hem voorbij stiefelen, een kleine, tanige, oudere meneer met stevige tred op weg naar een voor mij onbekende bestemming. Als we oogcontact hebben zwaaien we naar elkaar, al jarenlang. Hee, verrek, deze ochtend kwam hij de winkel binnen. ‘Ik kom eens kijken wat je in de aanbieding hebt.’ De meneer was nog niet eerder in de winkel geweest. Hij gaf complimenten voor het mooie gebak, maar reageerde geschrokken van de prijzen (glutenvrij, hè… dat is toch een andere categorie dan de gewone warme bakker of de HEMA). Hij zou terugkomen, want hij had nu geen geld bij zich. Dat klonk als een excuus om zich gauw weg te maken en elders een lekker taartje te halen. Prima, geen probleem, ook goed. Ik wenste hem alvast een fijn weekend.

.

Je ziet ze groeien!

Rond koffietijd kwam een andere bijna jarige (deze moest wel 100% glutenvrij eten) een lekker gebakje kopen. De jongedame had een paar jaar geleden een prijs gewonnen en mocht een dag meedraaien in de bakkerij. Tijdens die werkdag hadden we het over van alles en nog wat: glutenvrij eten, bakken, de basisschool en thuis. Ook onze gezamenlijke geboortedag 1 februari kwam ter sprake, wat toevallig! Zaterdag was ze dus in de bakkerij om iets lekkers te kopen. Zo leuk om te zien hoe een meisje van 11 – 12 jaar is veranderd in een lange pubermeid.

.

Vier het leven

Het einde van de dag naderde, alle bestellingen waren opgehaald, de TooGoodToGo pakketten stonden klaar toen de ‘local’ van de ochtend binnenkwam. Een man met een missie. Hij wilde gebak kopen. Zorgvuldig selecteerde hij een doos vol kleurrijk, smakelijk lekkers. ‘Heeft u iets te vieren?’ vroeg ik, uit nieuwsgierigheid. ‘Ja, ik ben maandag jarig, dat moeten we nu over een paar dagen uitsmeren.’ Zijn ogen begonnen te glimmen toen ik vertelde dat ik ook op 1 februari jarig ben. ‘Dus jij mag er maandag ook eentje bij tellen’. Een factor die zorgde voor een directe verbondenheid. Ik zal dinsdag op de uitkijk staan om deze meneer te feliciteren èn naar zijn naam te vragen, want dat ben ik zaterdag vergeten in mijn enthousiasme.

.

.

Het is maar een dag, een datum, een verjaardag. Maar ik vind het zo speciaal dat ik door dit werk mensen iets lekkers kan bieden om die verjaardag (of een andere bijzondere dag) te vieren. En dat ik zo vlak voor mijn eigen verjaardag klanten in de winkel krijg die dezelfde geboortedag hebben, tja… dat is niet zo verwonderlijk…. maar voor mij wel speciaal. Het verbindt ons, de Eerste van de Tweede Club. Maar weet je wat, iedereen heeft een verjaardag? Of het klein, groots of niet gevierd wordt: je verjaardag kenmerkt de dag dat je geboren werd, de eerste keer ademhaalt en je de verbinding met de wereld om je heen aangaat.

.

Ik wil iedereen van harte feliciteren met vandaag. Of je nu jarig bent of pas over een paar weken of wanneer dan ook, er eentje mag bij tellen, of net je verjaardag achter de rug hebt… vier het leven!

.

Smakelijke groet,

Paula