Stappen zetten

Tijdens een feestje sprak ik iemand die haar onderneming ging inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Superspannend vond ze dat.

Stok achter de deur

Ik kreeg gelijk een flashback naar zo’n ruim 9 jaar geleden. ‘Heb je je al ingeschreven bij de KvK?’ vroeg een mede cursist van de ondernemerstraining die we beiden volgden. Nee, dat had ik nog niet. Ook ik vond die stap erg spannend en stelde het telkens uit. Ik maakte mijzelf de belofte dat de volgende keer, een maand later, mijn mede cursist een ander antwoord zou krijgen. Zo gezegd, zo gedaan?

Met mijn bedrijfsplan in de tas ging ik op 1 april 2013 naar Utrecht, mijn onderneming De Gebaksjuwelier inschrijven. Ik vond het nog al wat. De adviseur ter plekke stelde mij allerlei vragen over glutenvrij bakken en waarom ik dacht dat het haalbaar was om zo’n bakkerij in Culemborg te starten. We hadden een leuk gesprek (waarvan mijn meeste antwoorden ook in het bedrijfsplan stonden). Papieren ondertekend en hatsja: ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Wat was nu ’the big deal’???

Wikken en wegen

Zoveel jaren later, met zoveel momenten die ik spannend, moeilijk, ingewikkeld vond, begin ik steeds minder op te zien tegen de beslissingen die genomen moeten worden. Of het nu een nieuwe oven is, uitbreiding van het team, andere openingstijden of – zoals nu actueel is- doorvoeren van prijsverhogingen, het gaat mij steeds makkelijker af. Het heeft gewoon geen zin om alle opties, alle uitkomsten uit den treuren af te wegen. Het loopt (vaak) toch anders dan verwacht.

Een voorbeeld:

Een paar jaar geleden was de oven was stuk. Repareren zou alleen maar uitstel geven van het feit dat de oven vervangen moest worden. Kijkend naar budget, ervaring met occasion (mooi woord voor tweede,- derde of misschien wel vierdehands) en wat er werkelijk aan ovencapaciteit nodig was, kwam ik uit op een goedkoop model met weinig service of een wat duurder model, maar wel net in één keer te betalen, met een goede service.

Ik ging voor de laatste optie. De spiksplinternieuwe oven werd geleverd. Helemaal blij. Wij, de bakkers, moesten wennen aan de nieuwe oven. Toen we de oven eenmaal hadden leren kennen, toen zaten we gebakken.

Na slechts 7 maanden deed de oven het niet meer. Wat? De nieuwe oven? Dit meen je niet! Gelukkig zat er nog garantie op en konden we vrij vlot met een gerepareerde oven verder. Maar goed, dit had ik dus niet verwacht toen ik de oven bestelde.

Gewoon doen

Met deze ervaring op zak kon ik alleen maar concluderen: het maakt niet zoveel uit wat je kiest, als je maar kiest. Lang twijfelen maakt het niet minder spannend. Lang twijfelen geeft onzekerheid, nog meer opties, beren op de weg, onduidelijkheid, terwijl als je keuzes maakt, kan je daar alleen maar van leren en vooral verder gaan. In het voorbeeld van de oven had ik na ontvangen van de offertes mijzelf een tijdslimiet gegeven om de offertes te vergelijken, de keuze te maken en de oven te bestellen. Ik geef mijzelf een klein beetje suddertijd. Maar daarna is het hop, gewoon doen. Wat voor mij helpt is de keuze bespreken met iemand en daar afspraken mee maken. Die stok achter de deur was zeker in de beginperiode fijn.

Soms pakt een beslissing heel anders uit dan dat je van te voren had bedacht. In negatieve of positieve zin. Hee, dat laatste gebeurt natuurlijk ook!

Loslaten

En die spanning die je voelt als je een moeilijke beslissing moet maken? Hoe ga je daarmee om? Ik voel het meestal in mijn hele lijf, een onrust die er uit moet. Even dansen, springen of keihard zingen helpt om die fysieke spanning te ontladen. De laptop dichtklappen nadat ik een belangrijke mail heb verzonden werkt voor mij ook als loslaten. En natuurlijk een paar keer goed diep ademhalen, dat is een superfijne manier om te ontspannen.

Hoe ga jij om met spannende stappen die je moet of wil zetten?

Deel je reactie in het commentaarveld hieronder.

Smakelijke groet,

Paula