Glutenvrij bezoek!
Wat doe je als je glutenvrije ‘Sister from another Mister’ naar Nederland komt? En je hebt een glutenvrije bakkerij?
Dan zorg je dat je haar sowieso te zien krijgt, om haar te overstelpen met glutenvrije producten!
Glutenvrij lekkers afleveren
Donderdagavond reisde ik af naar het logeeradres van Paulina in Brabant met een tas en doos vol gebak en brood. Zondagmiddag kwam ze naar Culemborg, om maandagmiddag naar Engeland terug te varen.
Paulina eet glutenvrij, dus mijn keuken kreeg eerst een grote schoonmaak beurt, voordat ze voet in huis zette. Ik winkelde ’s middags in de bakkerij, super handig. De crackers, biertjes, koekjes en gevulde speculaas gingen mee naar huis.
Diner is served
Als avondeten had ik van te voren bedacht om gewoon een vega gerecht van aardappels en groenten op tafel te zetten. Dat was sowieso glutenvrij. We hadden echter alle ingrediënten voor een bij ons zeer geliefd gerecht in huis, pompoencurrytaart. Dus werd dat het hoofdgerecht. De uitdaging met dit recept was de bodem van glutenvrij deeg. Nu zou je kunnen zeggen: ‘hee glutenvrije bakker, dat is toch een koud kunstje voor jou!’. Maar ja, ik moest het nog wel even doen in een minder toereikende omgeving dan de bakkerij.
Het recept vraagt om een soort bladerdeegachtige bodem, die blind gebakken wordt. Om alle kruisbesmetting te voorkomen nam ik bakpapier en een rolstok cq. deegroller uit de bakkerij mee. De houden deegroller van thuis, op z’n plekje naast het bakpapier in de keuken, leek mij een bron van kruisbesmetting. Van te voren had ik mijn huisgenoten geïnstrueerd om kruimelvrij te eten. Eigenlijk wilde ik dat ze helemaal niet zouden eten, maar dat kan natuurlijk niet 😉
Waar we in de bakkerij een grote bak met droge rijst voor het blindbakken hebben, greep ik thuis mis. Er stond nog een verdwaalde pot linzen die ik gebruikte als gewicht om het bakpapier op zijn plaatst te houden. Bij blindbakken heb je het deeg in de vorm gedaan, daar boven op plaats je bakpapier. Dan vul je de vorm met droge rijst, linzen of officiële bakbonen om het deeg niet te laten bobbelen, maar wel te garen. Doordat het deeg plat blijft, is er lekker veel ruimte voor de vulling die je daarna meebakt.
Een fietstocht over de dijk ging vooraf aan het diner. Na die inspanning viel de taart goed in de smaak! Als nagerecht hadden we het proefmodel voor het kerstdessert uit de bakkerij. Ook die werd goedgekeurd.
Wat ver komt is lekker
Als cadeautje had Paulina Lyle’s Golden Syrup meegenomen. Een Brits product dat in Nederland niet meer te verkrijgen is. Tenzij jij nog een adresje weet??? We maken de rietsuiker siroop zelf voor de pecannotentaart, maar uit een potje is soms handiger en sneller.
Lunch buiten de deur
De volgende ochtend zwommen we een stukje in de Lek. De buitentemperatuur van 4 graden was perfect om de Wim Hof Expeditie een beetje na te bootsen. Fris uit het water hadden we zin om ergens te lunchen. Een belletje naar Brownies & Downies maakte duidelijk dat we daar prima terecht konden.
Zo leuk om ergens anders glutenvrij te kunnen lunchen, zonder de producten van de Gebaksjuwelier te hoeven gebruiken. Ik bedoel: fijn dat er meer mogelijkheden zijn in de horeca!
Eindelijk… naar de bakkerij
Vanzelfsprekend stond een bezoek aan de bakkerij op het programma. In eerste instantie zouden we brood gaan bakken wat Paulina mee naar Engeland kon nemen. Maar ze had al zoveel geproefd, gegeten en meegekregen dat we het broodbakken hebben overgeslagen. Er was genoeg te zien en te bespreken in de bakkerij.
Verbinden
Thuisgekomen snackten we met Nairns’ crackers en Hollandse kaas. Een goede basis voor haar terugreis naar Engeland. Met een goede voorraad glutenvrije koekjes, brood en een amandelstaaf in haar tas namen Paulina en ik afscheid van elkaar. Ik blijf het bijzonder vinden hoe we elkaar ontmoet hebben en dat we nog steeds zo fijn contact hebben. Glutenvrij verbindt!
Smakelijke groet,
Paula