De kou geeft mij warmte

Winter. Heerlijk, die vorstperiodes. Ik gedij goed in koud weer. Dan niet die natte waterkou hoor! De droge vrieskou met misschien een gure wind, daar houd ik van.

Begin januari was ik op Texel. De wind waaide dwars door mijn broek heen, maar wat was ik blij met de lage temperaturen in combinatie met de zon. Ik heb heerlijk gewandeld en gefietst en ik ben uiteindelijk de zee in geweest. Thuiskomen.

Het koude water ingaan voor mij alsof ik bij een goede vriend op bezoek ga. Die vriend, die zonder oordeel naar je luistert, misschien nog even doorvraagt om je te helpen dat waar je mee zit te verhelderen. Ik kom altijd een stuk serener het water uit, dan dat ik er inging.

Zeker na een lange werkweek, vind ik heil in het water. Alsof ik alles wat ik die periode heb meegemaakt van mij af kan spoelen. Ik laat het allemaal achter in het water. De stress, de twijlachtige beslissingen, een boze klant, maar ook de euforische gebeurtenissen. Ik krijg weer balans.

En zodra ik het water uitkom, beginnen de gelukshormonen aan hun trip door mijn lichaam. Ik voel mij GEWELDIG! Ook al is het qua temperatuur koud, het is alsof een warme deken over mij heen komt. Een deken van geluk, kracht, liefde. Dit komt in volle glorie naar buiten als ik al een tijdje op het droge ben. Na een half uur of zo, onderweg naar huis op de fiets voel ik mij opperbest.

Het zwemmen in koud water kan verslavend werken. Een nietsvermoedende vriendin kan plots opschrikken, als ik tijdens een gezamenlijke wandeling de aantrekkingskracht van het water niet kan weerstaan en hop, de passerende rivier induik. Regelmatig gaat man naar het strand om zijn sport te beoefenen. Maar natuurlijk ga ik mee! Een plons in de zee is het ultieme buitenzwemgenot voor mij.  (Vandaar ook de keuze voor een paar dagen naar Texel!)

Soms ga ik alleen zwemmen (dit wordt afgeraden i.v.m. de veiligheid, maar ja… ik kan niet altijd wachten totdat er een malloot is die met mij mee wil), dan is het euforische gevoel veel meer naar binnen gericht. Ik voel veel zelfliefde en kracht, en geniet daar intens van. Op die momenten is het zwemmen meer een spirituele beleving, dan een sociale.

Als ik met mijn zwemmaatje naar het water ga, ben ik naderhand niet meer te stoppen. Het gevoel van onoverwinnelijkheid moet er uit. We zingen, praten, lachen. De mensen die we tegenkomen zouden kunnen denken dat we ‘high’ zijn van drugs of drank. Nee hoor, we zijn aan het trippen op onze eigen geluksstofjes.

Van beide vormen krijg ik het naderhand warm. Fysiek begint mijn lijf te gloeien. Mijn tenen die voorheen vaak eens koud waren bij het naar bed gaan, zijn nu minikacheltjes. En mijn ziel: gevuld met liefde voor mijzelf, voor de ander, voor het leven.

——————————————————————————————————————–

Eerder blog over koude training: Lees hier over mijn reis in Polen. Ademwerk en koudetraining stonden centraal.

Boeken:

Koud kunstje – Wim Hof en Koen de Jong

Zwemmersgeluk -Jim Jansen